ΤΟ ΛΕΟΝΤΟΨΑΡΟ
Το λεοντόψαρο (Pterois miles), το είδος το οποίο στοχεύεται από αυτό το έργο, έχει καταγραφεί σε πολλές περιοχές της Μεσογείου Θάλασσας, ειδικά μετά το 2012. Οι πρώτες καταγραφές από την Κύπρο σηματοδότησαν την αρχή της ανεξέλεγκτης εισβολής της οποίας έκτοτε γινόμαστε μάρτυρες. Ανήκοντας στην οικογένεια των Scorpaenidae, είναι ιθαγενές του Ινδικού Ωκεανού, ωστόσο εξαιτίας της επιτυχούς εισβολής του σε μερικές θάλασσες παγκοσμίως, π.χ. στον δυτικό Ατλαντικό, έχει επεκτείνει σημαντικά την παγκόσμια κατανομή του. Εισήλθε στον δυτικό Ατλαντικό μέσω της απελευθέρωσής του από ενυδρείο στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και έχει καταγραφεί ως μια από τις ταχύτερες και οικολογικά πιο επιβλαβείς θαλάσσιες βιο-εισβολές μέχρι σήμερα.
Εμπειρικά στοιχεία υπονοούν ότι το λεοντόψαρο μπορεί να ευδοκιμήσει, όχι μόνο σε θερμές, τροπικές περιοχές, αλλά και σε υποτροπικές και εύκρατες περιοχές. Η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, η οποία βρίσκεται συνεχώς υπό την εισαγωγή μη ιθαγενών ειδών μέσω της Διώρυγας του Σουέζ, σε συνδυασμό με τη θέρμανση της θάλασσας, προσφέρει ιδανικές συνθήκες για την εισβολή λεοντόψαρων, η οποία φαίνεται ήδη να βρίσκεται σε εξέλιξη.
Τα λεοντόψαρα είναι πολύ αποτελεσματικοί θηρευτές (στήνοντας ενέδρες) και επηρεάζουν σημαντικά το περιβάλλον όπου ζουν. Ως ένας μέσο-θηρευτής, το λεοντόψαρο έχει τη δυνατότητα να θηρεύει μικρά ιθαγενή ψάρια και ασπόνδυλα είδη και να ανταγωνιστεί τους ιθαγενείς μέσο-θηρευτές. Χαρακτηρίζονται ως γενικοί θηρευτές καθώς έχει φανεί ότι καταναλώνουν ένα ευρύ φάσμα ειδών. Οι αρχικές εκτιμήσεις για την τροφική οικολογία στο εχγώριο φάσμα έχουν δείξει ότι παρουσιάζουν ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό στη διατροφική στρατηγική τους. Μπορούν να αυξήσουν τον όγκο του στομάχου τους κατά 30 φορές κατά την αναζήτηση τροφής, κάτι που τους επιτρέπει να τρέφονται συνεχώς όταν η τροφή είναι άφθονη, και να είναι ικανοί να ανέχονται παρατεταμένες περιόδους νηστείας. Αυτό τους επιτρέπει να ευδοκιμούν σε περιοχές με χαμηλή διαθεσιμότητα θηραμάτων και να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες θηραμάτων όταν είναι διαθέσιμες, χαρακτηριστικό το οποίο πιθανών να διευκολύνει την εισβολή τους στα ολιγοτροφικά νερά της Κύπρου με εποχικές αμοιβές.
Για παράδειγμα, η αύξηση της αφθονίας των λεοντόψαρων σε ορισμένες τοποθεσίες στον δυτικό Ατλαντικό συνέπεσε με τη μείωση στη βιομάζα των ιθαγενών ειδών ψαριών κατά έως και 95% με τις επιπτώσεις να είναι αισθητές σε περιφερειακές κλίμακες. Επιπλέον, τα λεοντόψαρα βρέθηκαν ικανά να οδηγήσουν μια γενική μετατόπιση στη σύνθεση των συγκεντρώσεων των ασπόνδυλων και των μεσοφωτικών ενδιαιτημάτων. Η αναπαραγωγική βιολογία των P. miles στο φυσικό της εύρος δεν είναι πλήρως κατανοητή. Οι περισσότερες από τις διαθέσιμες πληροφορίες έχουν εκτιμηθεί βάσει της διασποράς και γνωστών αναπαραγωγικών κύκλων του είδους σε εισβλητικούς πληθυσμούς. Τα λεοντόψαρα είναι γονοχωριστικά είδη τα οποία παρουσιάζουν ένα σύνθετο ερωτοτροπισμό πριν από την αναπαραγωγή. Στις Μπαχάμες, έδειξαν να ωριμάζουν ύστερα από έναν χρόνο και να αναπαράγονται κάθε τέσσερεις ημέρες καθ’ όλην τη διάρκεια του χρόνου, παράγοντας γύρω στα δύο εκατομμύρια επιπλέοντα αυγά τον χρόνο. Χαρακτηριστικά του Pterois miles όπως η πρόωρη ωρίμανση και τα υψηλά ποσοστά αναπαραγωγής, η πελαγική φάση των προνυμφών, οι αντιθηρευτικές δηλητηριώδεις άμυνες και οι οικολογική ευελιξία, το καθιστούν άγριο και γρήγορο εισβολέα.
